Een fotoverslag van MAASTRICHT op vrijdag 29 februari 2020

Op 29 februari maak ik gebruik van een dag gratis reizen en besluit ik om een bezoekje te brengen aan de stad Maastricht. In de eerste instantie ook om een zakelijk bezoekje te brengen aan de hier gelegen Jan van Eijk academie.

Dit bezoekje combineerde ik met een bezoek aan het Bonnefantenmuseum.

Ik heb in Maastricht gewoond en gewerkt van 1988-1989

A photo report of MAASTRICHT on Friday, February 29, 2020

On February 29, I take advantage of a day of free travel and decide to visit the city of Maastricht. In the first instance also to pay a business visit to the Jan van Eijk academy located here.
I combine this visit with a visit to the Bonnefantenmuseum.

I lived and worked in Maastricht from 1988-1989

Ik zocht het museum in Maastricht en dat was niet meer daar waarhet in 1988 had gestaan. Alles was er veranderd en wanneer ik de rode ster volgde en daar dan de loop-brug overstak, was het niet meer zo ver. Maar ik wilde er toch eerst nog even naar de Jan van Eick Academie en ik wist nog dat die destijds vlak bij de toneelschool was.

I was looking for the museum in Maastricht and that was no longer where it had been in 1988. Everything had changed and when I followed the red star and then crossed the footbridge, it was not that far. But I wanted to go to the Jan van Eick Academy first and I remembered that it was close to the drama school at the time.

In de stad Maastricht staat dus een toneelschool. Mensen leren hier het vak om te acteren en dat gaat achter veilig gesloten deuren. Vrijwel geen enkele voorstelling is toegankelijk voor publiek. Talenten kunnen toegelaten worden tot het eerste jaar. Maar van de hele klas die dan zo'n 12 leerlingen telt, mogen er 2 door naar het 2e jaar. Het is een hele strenge school, waar leerlingen heel veel te verduren krijgen. Ik heb in het jaar 1988 gezien hoe het er vanaf de buitenkant aan toe ging. De jonge leerlingen werden regelmatig voor KUTTEKOPPEN uitgemaakt, af andere uitroepingen. Toen ik er op vrijdag 29 februari 2020 binnen wilde komen was alles gesloten en stond ik voor de zeer sterke massieve buitendeur. Ik kon het niet laten om even door het hele kleine tralie-raampje te gaan kijken en er een foto van de binnenkant te gaan maken om er te kunnen lezen van wat er aan aankondiging op een lichtbord geschreven stond.

So there is a drama school in the city of Maastricht. People here learn the trade to act and that goes behind safely closed doors. Almost no performance is open to the public. Talents can be admitted to the first year. But of the whole class, which has about 12 students, 2 are allowed to go to the 2nd year. It is a very strict school, where students have to endure a lot. In 1988 I saw how things were from the outside. The young students were regularly called CUTTHEADS, other exclamations. When I wanted to enter it on Friday, February 29, 2020, everything was closed and I was faced with the very strong solid exterior door. I couldn't resist taking a look through the tiny grating window and taking a picture of the inside to read what was written on a light board as an announcement.

Het cafe naast de toneelschool heet het Tribunal. Omdat ik daar destijds zoveel huilbuien heb op mogen vangen, kreeg het bij mij de bijnaan van TRANENDAL, en de dependance van het TRANENDAL heette dus HET TRAPPENDAL en daar woonde ik dus.

The café next to the drama school is called the Tribunal. Because I was able to cope with so many crying spells at the time, it got the adrenaline from TRANENDAL (tear valley), and therefore the branch of TRANENDAL was called THE TRAPPENDAL (stair valley) and so I lived there.

Even het hoekje om en je hebt er zelfs een terrasje met tafel en stoeltjes, maar je kon aan de straatkeien zien dat het net carnaval in Maastricht was geweest.

Just around the corner and you even have a terrace with a table and chairs, but you could tell from the cobblestones that it had just been carnival in Maastricht.

Aan de overkant van de theaterschool was een bewoner geweest die maskers voor haar raam had aangebracht.

Across the theater school had been a resident who had put masks in her window.

Hier dan aan de overkant de Jan van Eyck Academy

Here on the other side the Jan van Eyck Academy

MARK MANDERS

Een van de exposanten was een zekere Mark Manders. Ik kende hem niet en zag veel dingen die ik niet echt begreep. Hij maakt gebruik van de invulling die de toeschouwers zullen geven en dat is dus zijn idee van zijn kunst. Hij wil een gedachte veroorzaken die mensen tot nadenken stemt. Maar ik ben vaak de bezoeker die daar eigenlijk helemaal geen zin in heeft en liever zijn eigen verhaal wil zien. Een verhaal dat dus voor mij uiterst vaag is en blijkbaar leuk en vermakelijk voor mensen die het te horen zullen krijgen. Ik was blij dat ik zo af en toe wat kon vragen aan een gids die het dan dus ook helemaal niet zo goed begreep.

One of the exhibitors was a certain Mark Manders. I did not know him and saw many things that I did not really understand. He uses the interpretation that the spectators will give and that is his idea of his art. He wants to create a thought that makes people think. But I am often the visitor who does not really feel like it at all and prefers to see his own story. So a story that is extremely vague for me and apparently fun and entertaining for people who will hear it. I was glad that I could occasionally ask something from a guide who didn't understand it very well.

Hier een afbeelding van Mark van een vrouw zonder linkerbeen. Ik was eigenlijk net terug van een bezoek aan mijn vrouw op de Filippijnen, die helemaal geen gevoel in haar linkerbeen had. Dat was helemaal geen leuk verhaal dus, maar ja, het kan Mark natuurlijk niets schelen. Hij is bezig met "kunst" voor de zelfcreërende toeschouwer en hij zal er natuurlijk vaak iets anders van kunnen maken.

Here an image of Mark of a woman without a left leg. I had actually just returned from a visit to my wife in the Philippines, who had no feeling in her left leg at all. That was not a nice story at all so, but yes, Mark will of course not care at all. He is busy with "art" for the self-creating spectator and he will often be able to turn it into something else ofcourse.

Deze ruimte sloeg de gids maar over en ja, ik kan er ook helemaal niets mee. Een lichaam als een klomp aan een vishaak misschien met daarboven op eigen wijze een echtpaar getekend?

This space just skipped the guide and yes, I can not do anything with it. A body like a clump on a fishing hook perhaps with a couple drawn in their own way above it?

Hier een voorbeeld waarbij onze gids het beeld van een rare hond in een supermarkt had willen plaatsen en waar dus de reactie van zijn publiek, hier dus de winkelbezoekers, er weer de hoofdrol in moesten gaan spelen.

Here an example where our guide wanted to place the image of a strange dog in a supermarket and where the reaction of his audience, here the shop visitors, had to play the leading role again.

Mark is veel bezig met wat er in zijn eigen geest zich voordoet en wil dat op deze manier laten zien.

Mark is very busy with what is happening in his own mind and wants to show it in this way.

Hier een tekening die ook te zien is, alles is weer zijn eigen spirituele studie van waar hij probeert uit te leggen wat zijn beeld eigenlijk is.

Here a drawing that can also be seen, everything is again his own spiritual study of where he tries to explain what his image actually is.

Deze beeldenreeks vond ik eigenlijk wel bijzonder. Vooral van toepassing voor Mark zelf die de balk in zijn eigen hoofd graag ook zichtbaar wil maken in andere beelden die hij vorm geeft. En ik dacht natuurlijk aan het bekende verhaal van iemand die een splinter in een andermans oog ziet en de balk niet kent in zijn eigen hoofd.

I found this series of images quite special. Especially applicable for Mark himself who would like to make the beam in his own head visible in other images that he designs. And of course I thought of the familiar story of someone who sees a splinter in someone else's eye and does not know the beam in his own head.

"Vallende woordenboeken" is dus weer een beeldverhaal van Mark, waar hijzelf wel erg trots op was.

So "Falling dictionaries" is yet another cartoon by Mark, of which he himself was very proud.

...en ik vind het ook leuk om de ruwe materie van klei te zien en daarbij een beeld te krijgen van het vergankelijkheid van Mark Sanders

...and I also like to see the raw matter of clay and thereby get a picture of the transience of Mark Sanders

Maar over het algemeen spreek "rebus-kunst" me zeker niet erg aan. En deze Mark Sanders wordt dus gezien als een van de grote kunstenaars van dit moment.

But in general, "rebus art" certainly doesn't appeal to me. And this Mark Sanders is seen as one of the great artists of the moment.

JAN HENDRIX

Jan is een Nederlandse kunstanaar die in Mexico woont en hele grote wandtapijten maakt.

Iets dat me iets meer aansprak waren de hele grote beschilderde doeken van Jan Hendrix

Something that appealed to me a bit more were the very large painted canvases by Jan Hendrix

OVERIGE KUNST IN HET BONNEFANTENMUSEUM

Dit gigantische schilderij dat echt nog veel en veel groter is, vond ik vooral door zijn formaat ook wel iets hebben.

I found this gigantic painting that is real much more larger, especially because of its size.

Ook deze foto, een juichende massa die je tegemoed lachen wanneer je de lift binnenkwam, vond ik grappig als beeld.

I also thought this picture is funny, a cheering crowd laughing at your satisfaction when you enter the elevator.

Dit was eigenlijk de meest relaxte ruimte in het museum. Je lag er op een paar kussens en keek naar boven en dan zag je dus dit.

This was actually the most relaxed space in the museum. You lay on a few pillows and looked up and so you saw this.

wat ik van dit wandkleed vooral bijzonder vond, waren vooral de kleine woordjes en titels die er heel klein in voorkomen en iets vertellen over deze tijd.

What I particularly liked about this tapestry was especially the small words and titles that appear very small and tell something about this time.

JAN-MARK-HIWI-drawing

Jan Hendrix en Mark Manders heb ik hier dus iets nader willen onderzoeken door het maken van een HIWI-drawing.

So I wanted to investigate Jan Hendrix and Mark Manders a little more here by making a HIWI drawing.